Yes! Ze zijn er weer, de prachtige statig oranje Keizersmantel vlinders op Landgoed De Byvanck.  

Deze mooie, statig zwevende vlinders waren in Nederland rond 1980 vrijwel geheel uitgestorven, maar sinds 2015 maakt de soort een come-back. Ik hoorde begin vorig jaar dat ze ook op Landgoed De Byvanck voorkomen, tussen Didam en Beek. Het kostte me vorig jaar een paar tochtjes voor ik ze voor het eerst daar zag. Diep in het bos op een eilandje omringd door een gracht waarop heel vroeger een oude wachttoren moet hebben gestaan, althans volgens het informatiebord. Traag dartelend van bloem naar bloem met fraaie zweefvluchten tussendoor zag ik ze daar ineens. Het duurde even voor er eentje dichtbij genoeg kwam om zich te laten fotograferen maar uiteindelijk is dat toen gelukt!

Dit jaar was ik in spanning of ik ze weer zou zien. De eerste paar keer dat ik er weer heen ging zag ik ze nog niet, maar het wandelen daar is toch wel altijd een mooie ervaring. Op een maandag eind juli kreeg ik tussen het buiige weer door de aandrang om toch even de auto te pakken voor een tochtje naar De Byvanck. In de dagen daarvoor zag je overal ineens een vlinder explosie dus ik hoopte er al op dat ik ze weer zou zien. En ja hoor! Precies op hetzelfde kleine ronde eilandje zag ik iets oranje fladderen: de Keizersmantel! Ze waren met zijn tweetjes en deden zich tegoed aan de bloemkronen van het koninginnekruid dat daar overloedig bloeit. Mijn dag was weer helemaal gemaakt! Uiteindelijk konden we (Takkie was er natuurlijk ook bij) de regen niet helemaal ontlopen in het bos maar een beetje natworden was het zeker waard.

Maar De Byvanck heeft nog een mooie verrassing voor me. Op een vorige toch had ik er al eens eentje gezien: het Kleine Vliegend Hert. Een kleinere soort met een kleiner 'gewei' dan zijn grote broer het Vliegend Hert. Dit zeldzame diertje komt vrijwel alleen voor in Limburg en Zuid Gelderland. Omdat ik wist dat ze voornamelijk van boomsappen leven keek ik al hoopvol rond en ineens zag ik er eentje op een beukenstam!

Het bos rondom het landgoed De Byvanck is niet heel groot, en grenst aan de ene kant aan de A12 die je er altijd op de achtergrond hoort. Maar als je eenmaal in het bos verdiept bent merk je er bijna niks meer van. Wat het bos zo bijzonder maakt is zijn soortenrijkdom, zowel qua bomen en begroeiing als qau dierlijk leven. Het is één van de weinig bossen op kleigrond, de meeste bossen, zoals de Veluwe en het Montferland, staan op zandgrond. De vochtige, rijke kleingrond maakt dat je er veel planten en kruiden ziet die je niet snel in andere bossen tegenkomt. Verder vindt je er stukken loofbos en stukken naaldbos, maar ook lange fraaie lanen omzoomt door dikke oude beuken, velden vol met manshoge varens en rijke velden vol wilde kruiden.

Ook qua diersoorten blinkt het bos uit. Zo vindt je er alle spechten soorten: de bonte, groen en zwarte specht, maar ook leven er bosuilen, raven, buizerds, wespendieven, torenvalkjes, boommarters en reeën. Op de boomarters en bosuilen na heb ik ze er allemaal gezien. En natuurlijk hoop ik die daar ook ooit eens tegen te komen. Door de gevarieerde en overvloedige begroeiing vindt je er ook veel verschillende soorten insecten, zoals dus de Keizersmantel en het Klein Vliegend Hert. De dichte begroeiing maakt dat je zeker niet snel al deze dieren zult zien, maar als je er rustig rondloopt en je ogen de kost geeft wil De Byvanck je nog wel eens onverwacht verrassen met een mooie waarneming.